Mykoła Amosow

Mykoła Amosow
Mykoła Amosow
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1913 Olchowo
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 2002 Kijów
Instytut	Chirurgii Sercowo-Naczyniowej Akademii Chirurgii
Odznaczenia

Mykoła Amosow, ukr. Микола Амосов (ur. 6 grudnia 1913 we wsi Olchowo k. Czerepowca w guberni nowogrodzkiej, zm. 12 grudnia 2002 w Kijowie) – ukraiński lekarz, uczony w dziedzinie medycyny, biocybernetyki, członek rzeczywisty Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, dyrektor Instytutu Chirurgii Sercowo-Naczyniowej Akademii Chirurgii (ukr.Iнститут Cерцево-Cудинної Xірургії).

Zajmował się chirurgicznym leczeniem chorób serca i płuc oraz modelowaniem psychicznych funkcji mózgu.

21 grudnia 2007 znalazł się na drugim miejscu, spośród 14 tys. osób, na liście pierwszych dziesięciu „Wielkich Ukraińców”.

Życiorys

Mykoła Amosow Mychajłowycz urodził się w rodzinie rolników. Matka była położną i pracowała we wsi położonej niedaleko miasta Czerepowiec. Ojciec poszedł na wojnę w 1914, a po powrocie, w niedługim czasie, porzucił rodzinę. Mykoła Amosow uczył się w szkole podstawowej w Czerepowcu do 18 roku życia, a następnie w mechanicznym technikum w tej samej miejscowości.

Od 1932 pracował w Archangielsku jako naczelnik zmiany pracowników w elektrowni przy tartaku. W 1934 r. rozpoczął naukę w Zaocznym Instytucie Przemysłowym.

W 1935 wstąpił do Archangielskiego Instytutu Medycznego, który zakończył z wyróżnieniem w 1939. Równolegle z medycyną kontynuował naukę w Zaocznym Instytucie. Tematem pracy dyplomowej był projekt wielkiego aeroplanu z turbiną parową. Zaoczny Instytut zakończył w 1940 również z wyróżnieniem.

1940 – do rozpoczęcia wojny Niemiec z ZSRR pracował jako chirurg w szpitalu w Czerepowcu. Następnie pracował w komisji mobilizacyjnej a dalej był głównym chirurgiem w szpitalu polowym. Następnie pracował jako chirurg w Moskwie i Briańsku.

W 1952 osiedlił się w Kijowie na Ukrainie, gdzie mieszkał następnie przez 49 lat. W marcu 1953 obronił doktorat z medycyny na temat „Resekcje płuc przy gruźlicy”. Od 1958 rozpoczął współpracę z Instytutem Cybernetyki w dziedzinie badań fizjologicznych serca

W 1962 został członkiem-korespondentem Akademii Nauk Medycznych USRR oraz został odznaczony Nagrodą Lenina i został wybrany jako deputowany do Rady Najwyższej ZSRR. W 1963 wykonał po raz pierwszy w ZSRR protezę zastawki dwudzielnej. W 1969 został członkiem Ukraińskiej Akademii Nauk.

Odznaczenia

• Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (23 stycznia 1973)
• Order Lenina – dwukrotnie
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy – dwukrotnie
• Nagroda Leninowska

Bibliografia, literatura

• Biografia
• Амосов Микола Михайлович w: Енциклопедія історії України: Т. 1. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2003, Wyd. «Наукова думка». ​ISBN 966-00-0632-2​.